بنی هاشم (قرآن)بنی‌هاشم، تیره‌ای از قبیله قریش منسوب به هاشم‌بن عبدمناف‌بن قُصَیّ‌بن کِلاب، نیای دوم پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم هستند. ۱ - خاندان بنی هاشمبنی هاشم، فرزندان هاشم بن عبد مناف جد رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و از شریف‌ترین تیره‌های قریش بودند. [۱]
کتاب النسب، ص۱۹۶.
[۲]
دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۴۳۸۴، «بنی هاشم».
برخی مفسران، مقصود از «ذی القربی» در آیات ۴۱ انفال ۸ و ۷ حشر را بنی هاشم دانسته‌اند که خداوند، بخشی از غنایم و فیء را به آنان اختصاص داد. نیز مقصود از «اقربین» در آیه ۲۱۴ شعراء بنی عبدالمطلب و بنی هاشم دانسته شده است. همچنین آیه ۲۳ شوری درباره دوستی و محبت به آنان نازل شده است. [۱۲]
ابن سعدالله، غرر التبیان، ص۴۶۵.
۲ - تعریف هاشمیهاشمى یا بنى‌هاشم بنابر مشهور، به افرادى گفته مى‌شود كه از طریق پدر به هاشم بن عبد مناف منتسب هستند. ۳ - حمایت بنی‌هاشم از پیامبراگرچه همه افراد بنی‌هاشم و بنی‌عبدالمطلب در قبول دعوت پیامبر یکسان نبودند و حتی بسیاری از آنان تا بعد از فتح مکه ایمان نیاوردند، ولی همه (به استثنای ابولهب) در برابر واکنش‌های منفی سران قریش و در مقابله با آزارهای مکیان به پیامبر و مسلمانان، به حمایت از رسول اکرم برخاستند. حضور ابوطالب، عموی پیامبر اکرم، که در آن زمان بزرگ بنی‌هاشم و قریش به شمار می‌آمد، در این حمایت تأثیر جدی داشت. [۱۶]
طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۱، ص۵۴۴ـ۵۴۵.
۴ - پانویس
۵ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۴۵۷، برگرفته از مقاله «بنی هاشم». |